:: فتولایف ::
| سرنوشتِ روح اینست که؛ ناشناخته بماند|:: فتولایف ::
| سرنوشتِ روح اینست که؛ ناشناخته بماند|::1:: قدرتهــــا
شرحی بر
قدرتها | Noam Chomsky
مردم در خیابان‌ها می‌ایستند، نگاه می‌کنند
شماره ی روی درها بی‌معنی است.
نجار میخی دراز بر میزی باریک و بلند می‌کوبد،
یک نفر لیست اسامی روی تیر چراغ برق می‌چسباند.
تکه روزنامه ای در گیر خار شده است.
عنکبوت‌ها زیر برگ‌های درختان مو.
زنی از خانه بیرون می‌زند تا وارد خانه ای دیگر شود.
دیوار زرد ِ خیس، رنگ آن پوسته شده
قفسی با یک قناری آویزان از پنجره ی مردی مرده
آنچه پیش روست، قسمتهایی ست از مجموعه عکسهایNoam Chomskyعکاس فرانسوی باعنوان، قدرتها ، Forces .
عکاسی که به واسطه تامل و تفکر به نحو شایسته ای توانسته است تاثیر تدریجی نیروهای
مخرب طبیعت را با زبانی ساده و سلیس و به دور از پیچیدگی بیان نماید.
قدرتهای
مکانیکی بر علیه قدرت
های طبیعت با تمام قدرت قد علم می کنند، تا آنجا که آخرین قدرت
ایستادگی آنها در مقابل تخریب را در هم شکنند.
Noam Chomsky
آنچه در آثار چومسکی تحسین برانگیرست استفاده از عناصر نازیبا در راستای رسیدن به
فهمی زیبایی شناختیست:ما کجای این جهان ایستاده ایم، داریم به چه سوویی می رویم، طبیعت اطراف ما
دستخوش چه تغییراتی می شود، و شاید اگر کمی هم درونی تر به این عکسها نگاه کنیم :
چه بلایی دارد سر خود بشر می آید .
چومسکی می گوید:
قدرتِ وسیله و ابزار، ماده و محتوی را مجبور میکند تا در هم شکند.ا
نیروی خویِ خشم و خشونت، احترام و عزت نفس را از بین میبرند، این واقعیت نیرو های قهریه است.
با
توجه به گفته ی خود چومسکی، درونی نگاه
کردن به این عکسها کمی سهل تر به نظر می آید، این ظاهر قضیه است که عواملی تخریب
کننده دارند طبیعت را از بین می برند و طبیعت ایستادگی ی خود را به تدریج از دست
می دهد. عکاس به واسطه ی نشانه ها به درون خلق و خوی انسانی نفوذ می کند، از نابودی احترام و عزت
نفس و از نیروهای قهریه می گوید، کمی درونی تر از انسان می گوید، از نابودی
عوامل انسانی بودن در انسان...
Noam Chomsky
چومسکی در آثارش ساده برخورد می کند، نوعی اغراق در ساده انگاری، چه که مخاطب عادی به نحو ساده ای می تواند عوامل تخریبی ی محیط را لمس کند و مخاطب خاص با تامل و تفکر اوج اثر هنری را اغراق در همین سادگی برای رسیدن به ذهنیتی بلندمرتبه تر، دیالوگی نو تر در تصویر و اندیشه ای ماندگارتر، مکاشفه نماید.
می گوید:
به یمن نیروی جستجو و کاوش، میتوانم نیروی لازم را برای “مجبور نکردن وقایع به روی دادنی نا بهنگام” بکار ببرم، قدرت اینکه به نیروی “زور و تحمیل” روی نیاورم.
اتحاد در کوته نظران و عناصر ضعیف و تهی از بارحتی قدرت ایجاد میکند. (Homère) :
اتحاد عامل قدرت میشود، درست. اما قدرت از جانب چه کسانی ؟ (Alain)
استفاده از این جمله ی همر و آلین در بیان تصویر گونه اش ، مخاطب را به سمت وسوی ذهنش سوق می دهد، چه که برتری را برتری می داند، قدرت را می ستاید اما نه به هر قیمتی، نه به قیمت نابودی ی هر کنش و واکنش انسانی و انسان مآبانه، نه به قیمت نابودگری.
قدرتها در آثارش تدریجی ولی نفوذپذیر عمل می نمایند
و همانطور که خودش می گوید تاب ایستادگی را می ربایند.
استفاده از ملاحت و ظرافت در عکسهایش گویای همین نکته ست که این برتری را نوعی
ظلم می داند بر این معصومانگی.
ذهنیت و تفکری که در تمامی آثارش جاریست قابل ستایش و مولفه ایست که می شود با قاطعیت آن را به رسالتی در عکاسی نسبت داد.