:: فتولایف ::

| سرنوشتِ روح اینست که؛ ناشناخته بماند|

:: فتولایف ::

| سرنوشتِ روح اینست که؛ ناشناخته بماند|

::12:: واقعیتِ نگاههای سرگردان

   "شناخت لحظه‌ایِ اهمیت یک رویداد در کسری از ثانیه و همینطور پیدا کردن فرم و ترکیب دقیقی که روح آن رویداد را به نحو مناسب بیان کند."

این تعریفِ هانری کارتیه برسون از لحظه ی قطعی ست؛ تعریفی دقیق و ظریف و نکته سنج؛ که نگرش و نگاه را در عکاسی بر مبنای شانس و اقبال قرار نمی دهد و نفوذ به این لایه را مختصِ استعدادی ناب در به تصویر کشیدنِ عمق و اهمیت رویداد قلمداد می کند؛ و آن را تا سطحِ هنر، بالا می برد؛ هنرِ اینگونه به تصویر کشیدن...


|Photo by: MohammadReza Momeni|

عکسِ موردِ بحث به شیوه ای مناسب؛ بر لحظه ی قطعی دلالت دارد، عکسی مستند، که توانسته به خوبی این ویژگی را در خود بگنجاند و لحظاتِ سرشاری را از دیدن؛ نصیبِ مخاطب کند.

اتفاقی که در عکس در حالِ جریان ست؛ در ثانیه ای بعد امکانِ تکرارش وجود ندارد، عکاس به گونه ای؛ شکارچی ی این لحظه بوده ست؛
لحظه ای که واقعیتِ متفاوتِ دنیای یک زن و مرد را کنار همدیگر می چسباند (بدون برش زدن و کنارِ یکدیگر قراردادن؛ بدونِ اجراهای ویرایشی ی خاص؛ بدون استفاده از عکسهای پی در پی و مجموعه وار و بدونِ حرفِ اضافه).
واقعیتِ نگاههای سرگردان؛ واقعیتِ فاصله و واقعیتِ وجودی ِ عناصری پنهان
...
ترکیب بندی بسته؛ اطلاعاتِ زیادی از پیرامون نمی دهد؛ نمی خواهد که بدهد؛ همین کافیست؛ وجود دو "او" در صحنه؛ اویی که اشاره گر ست و برجسته تر؛ و اویی که محوست و مات؛ نگاههای هر دوی اینها سرگردانست؛
فاصله؛ در عدم توجه این دو به هم شکل می گیرد؛ متفاوت بودن این دنیا؛ همان جا و در همان لحظه و در همان نقطه ای که ایستاده اند شکل گرفته؛ او (مرد) به نقطه ای اشاره می کند و اوی دیگر (زن) نقطه ای دیگر را می نگرد؛ در این میانه نیز نمی توان از آنچه و آنچه هایی که به واسطه ی نگاهِ این دو ماهیت وجودی پیدا می کنند؛ به آسانی گذر کرد؛ آنچه هایی که علت می شوند و آنچه هایی که معلول می شوند؛ نوع ترکیب بندی؛ آگاهی ای در مورد این معلول ها نمی دهد، نیازی نیست هم که بدهد؛ معلول می تواند ""فرامتنی" باشد؛ و متصور شود؛ آنچه اهمیت دارد؛ به شیوه ای بی کم و کاست؛ دقیق و سنجیده در تصویر کنارِ هم قرار گرفته، مکمل هم شده و به یکدیگر معنا و به معنا؛ غنا بخشیده ست
.

همانگونه که برسون نیز می گوید:
"در عکاسی کوچکترین چیزها می‌توانند بزرگترین سوژه‌ها باشند، ویژگی‌های کوچکِ انسان می‌توانند به موضوعی مهم بدل شوند."

و اینگونه است که می شود از یک عکس لذت برد.

نظرات 1 + ارسال نظر
امید امیدواری چهارشنبه 19 تیر‌ماه سال 1392 ساعت 07:48 ب.ظ http://1photo.persianblog.ir/

همونطور که گفتین عکس مومنی به دلیل ثبت لحظه ی حساس, عکس موفقی است. مرسی خانم آرش که دربارش نوشتین.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد